Bahçemde Hazan'dan..

ÇAĞIRSAM

Ben, eli koynunda ağlayan çocuk,
Ben, sokakta kalmış bir çaresizim..
Ben, kirpiklerden düşen gözyaşıyım ey!
Bütün acıların mıknatısıyım..
Çağırsam, sesimi duyarmısınız?
Ahlak sütunları çöküyor birbir,
Ey kuduran şehvet, sarhoş düşünce,
Ben, gülen yüzlerin son kahkahasıyım ey!
Gazap bulutları kuşatmış ufukları,
Maneviyat bahçelerinde hazan..
Son ikaz sireniyim yeryüzünün,
Uyanın, uyanın yangın vaaar!
Mahmur gözlerinizi açarmısınız?
Çağırsam, sesimi duyarmısınız?
Bir eylem başlattı suskun yüreğim,
Ey Dünya'yı kabus gibi kuşatan vahşet!
Şiirsel bir duygu değil bu, şikayet...

Ahmet Günbay Yıldız'ın Bahçemde Hazan adlı kitabından..

Övündükçe

Uğraşma, terazi kendini tartmaz,
Özünü yansıtmak, bahtı karartmaz.
Herşeyin, belirli darası vardır,
İnsan, övündükçe şerefi artmaz...

Dönmüşüm

Sokaklar edep dışı, anarşi öz hanemde,
Kendimi idareden bile acze düşmüşüm.
Ben, müebbet mahkumum dünya cehenneminde,
İmanımı elimle, kör kuyuya gömmüşüm.