UNUT BeNi CAN
Bu kacinci gece
hasretinle yandigim
Kacinci gece
yildizlari yikadigim göz yaslarimla?
Mesafeler yirtildi hickiriklarimla
Bosnali kadinlar duydu feryadimi.
Sen,sen duymadin mi can?
Ne vardi bu kadar uzak yerlerde acacak?
Benden uzak o iklimlerin,
Benden uzak o sehrin,
Kahrolasi o kalabaliklarin
Benim kadar ihtiyaci mi vardi sana,
Benim kadar hasret cekti mi
Kahrolasi o sehrin semalari,
Benim kadar yandi mi?
Ne vardi can?
Ne vardi uzak iklimlerde acacak?
Ne vardi
Kendimizi bu kadar kahredecek?
Kara trenler umut olmamaliydi,
uzayan yollarda kalmamaliydi bakislar.
Dünya,bir tek nokta olmaliydi can...
Bir tek noktada dogmaliydik.
Dönüp dönüp sana varmaliydi yollar,
Ben,hep hasret türküleri söylememeliydim,
Sen,hep hasret siirleri okumamali.
Hasret diye bir söz olmamaliydi lügatlarda
Geceler boyu her gün
gözyaslarimla islanmamaliydi yildizlar.
Gönlüm bu sevdaya dar gelir oldu
Boguyor karanliklar can...
Mesafeler kursun oldu amansiz,
Feryadima sahit oldu yildizlar
Can...Can...
Hasretin agir bir yük omuzlarimda.
Ben cekmekten usandim,
sen usanmadin mi?
Bildim,bitmeyecek bu hasret!
Uzak iklimlerde acmis iki cicegiz.
Hangimiz gelsek digerinin yanina,
Kuruyup,kaybolacagiz.
Ben,kirac topraklara döndüm can,
Ben,kurumus dereler gibiyim.
Issiz magaralarda kaldi umudum.
Belli bu sevda kahredecek bizi,
Unut be can...
Unut bu sonu gelmez sevdamizi...
birak yeni günesler dogsun semalarinda
bulutlar gizlemesin yildizlarini
yeniden baslasin hersey
yeniden dog bensiz safaklarda.
Unut can,
unut senin icin yazdigim sevda siirlerini.
De ki; bir rüya idi bitti.
De ki; bir hayaldi,
solgun aynalarda yansiyan.
De ki; bir romandi,
sonu koskoca bir hicle biten.
Unut beni can,
Unut vakit varken...
Birak hasretin bana kalsin.
Varsin cehenneminde kavrulsun gönlüm.
Ben yine her gece
saclarini koklayayim uzak yildizlarda.
Gözlerimde takili kalsin hayalin.
Sen unut can,
sen unut!
Kahredersem,
Milyon kere kahrolayim!
Sevmek Için Geç Kalanlar
Kötü olan onu kaybetmek mi
Yoksa yenilme duygusu mu bilinmez
Duydugun aci , sevgi mi nefret mi
Itiraf edilmez
Dün yanindaydi , bugünse yok
Suç kimin söylenmez....
Bakislarinla konustun ,
duygularini açikça söylemek yerine
karsilik alamamaktan mi yoksa ilk defa
"seni seviyorum" demekten mi korktun
söylenecek onca söz varken ...
herseyi anlamasini bekledin.
seni korkutan bilinmezlik ,
sevginin sonu oldu.
Karsi koyamamaktan,
duygularinin esiri olmaktan
O'na, benligine esir olmaktan korktun...
Aynalara baktiginda gurura yenik düsmüs
sevgiyi gördün gözlerinde..
Bir gün geldi
elinin uzanamayacagi
sesini, bagirislarini duyuramayacagin
bir yere gitti..
"keske..."dedin
devamini getiremedin
gururunun gölgesinde büyüyen sevgin
onunla birlikte çok uzaklara gitti..
Mavi gökyüzüne, beyaz bulutlara haykirdin
onca yilin acisini
"seni seviyorum" diye bagirdin bütün gücünle
yillarca birikmis olan duygularinin sesi
seni bile korkuttu..
Ve o anda bir fisilti duydun
tüm yakarislarini delip geçen
"artik çok geç...."