Kelebeklerin Ömrü

Kelebeklerin Ömrü




Ýlkbaharýn son günleri olmasýna raðmen, yaðmur, sabahtan beri durmaksýzýn yaðýyordu. Adam elindeki raporu masasýnýn üzerine býraktý ve baþýný kaldýrarak karþýsýndaki genç kýza baktý. Kýz, gözlerinde biriken yaþlarý eliyle sildikten sonra adama döndü ve
"Ta baþýndan beri biliyordun,deðil mi?" diye sordu.
"Evet" diye cevap verdi adam.
Ta baþýndan, kýzý ilk muayene ettiði dört gün öncesinden beri biliyordu.
"Çok güzel oynadýn doðrusu rolünü" dedi, kýz.
Adam cevap vermedi, yüzünü pencereden yana çevirdi ve dört gün öncesini düþündü. Kýzýn muayenehanesine geldiði ilk günü. 24-25 yaþlarýndaydý. O gün de bugünkü gibi yalnýz baþýna gelmiþti. Uzun boyu, kýsa küt kesilmiþ kumral saçlarý, renkli gözleriyle etkileyici bir güzelliði vardý. Yüzünde hafif bir endiþe, yanaklarýnda belki biraz utanmanýn verdiði pembelik gözleniyordu.
"Sað göðsümde üç aydýr bir sertlik fark ettim. Aðrýsý yok, geçer dedim, aldýrmadým, ama geçmedi iþte" demiþti.
Kýsa bir öykü alma sonrasý muayene odasýna geçtiler. Kýz, çekingen tavýrlarla soyundu ve uzandý. Adam,kýzýn göðsüne ilk dokunduðu anda gerçeði anladý. Bu kýz kanserdi! Ve hem de çok gecikmiþti. Koltuk altý da bezelerle doluydu iþte. Belki yüzlerce meme hastasý olmuþtu ama ilk defa bu kadar genç yaþtakine rastlamýþtý. O dakikadan itibaren oynamaya, rol yapmaya baþladý adam. Kýzýn endiþesini daðýtmak için ne þaklabanlýklar yapmamýþtý ki.
"Pek önemli bir þey gibi durmuyor. Ama buradan küçük bir parça almam lazým."
"Patoloji için mi yani?" diye sordu kýz.
"Yok caným" dedi adam, "kendi özel koleksiyonum için, yani bu kadar güzel göðse pek sýk rastlanmýyor da, bir hatýra almam þart oldu."
Birlikte güldüler. Kýzýn artýk gülen yüzünde korkunun ve kaygýnýn görünümü kalmamýþtý. Ta ki bugüne kadar.
Yüzünü pencereden, odaya geri çevirdi adam. Hiç istemediði halde kýzla göz göze geldiler.
"Yani þimdi, dört gün boyunca huzurlu uyuduðum için sana teþekkür mü borçluyum?"
Yoo, hayýr, teþekkür beklemiyordu adam. Bu dört gece boyunca onun uykusuzluðunu, kaygýsýný ve korkusunu devralmýþtý. Ve þimdi geri veriyordu bunlarý genç kýza, onun geride kalan ömrü boyunca, bir daha beyninden hiç çýkmamasýca...
Kýz, oturduðu koltuktan kalkmýþ, küçük odanýn içinde bir-iki tur atmýþ ve þimdi pencerenin önüne gelmiþti. Göðsünün tümüyle alýnacaðýný öðrenmiþti.
Aðlamýyordu artýk.
Sesinde isyanýn, öfkenin ve kadere lanetin olmasý gereken tonlamasý da yoktu ne yazýk ki.
Adam, onun tenine dokunsa buz gibi olduðunu hissedecekti.
"Çok caným yanacak mý?"
"Korktuðun kadar deðil" dedi adam.
Bu sorulara hazýrlýklýydý beyni. Bunlar kolay sorulardý.
"Saçlarým dökülecek deðil mi?"
"Evet, ama yerine yenisi hem de daha gür çýkacak"
"Ya, alýnan göðsümün yerine yenisi çýkacak mý?"
"Eðer sen istersen, plastik cerrahlar yerine o kadar güzel bir göðüs yaparlar ki, saðlam göðsünü bile almam için bana yalvarýrsýn."
Kýz, burnunu ve dudaklarýný cama iyice yapýþtýrdý. Adama döndüðünde camda dudaklarýnýn izi kalmýþtý.
"Bu izi hiç silme olur mu?" dedi kýz.
"Ben öldükten sonra bile bu iz burada kalsýn. Sahi çok uzak deðil ölümüm deðil mi?"
Ýþte adamýn korktuðu soru gelmiþti. Nasýl da gafil yakalanmýþtý, o çok övündüðü, o yanýndan hiç ayýrmadýðý kývrak zekasý, hazýr cevaplýlýðý. Nasýl söyleyebilirdi ona, son iki yýlý acýlar içinde geçecek en fazla dört, bilemedin beþ yýllýk ömrü olduðunu? Nasýl söyleyebilirdi, son altý ayýnda, her sabah uyandýðýnda tanrýdan canýný bir an önce almasý için yalvaracaðýný.. Nasýl söyleyebilirdi ona, kelebeklerin ömrünün kýsa olduðunu?
Tek çaresi vardý adamýn, yalan söylemek, pespembe mutluluk tablolarý çizerek polyanna rolünü ustaca oynamak. Konuþtu, anlattý, güldü, güldürdü. Riyakarlýðý iyi beceriyordu doðrusu. Kýz artýk iyice rahatlamýþ gibiydi. Çocukluðundan bahsetti adama, ilk aþkýndan, sonraki sevgililerinden, iþinden...
"Ben portföy yöneticisiyim"
"Ne demek o?"
"Yani bir bankada, yatýrým danýþmanýyým. Ýstersen senin portföyünü de ben yöneteyim"
"Hayýr caným, gerekmez. Benim iþim de hastalarýmýn portföyünü boþaltmak."
Vedalaþtýktan sonra kapýya doðru yürüdü genç kýz, sonra döndü ve,
"Neden seni seçtim biliyor musun?" dedi.
"Bu konuda buralarda benden iyisi yok ta ondan."
"Sen öyle san"
"O halde, ben çok yakýþýklýyým onun için."
"Haydi caným sen de" dedi kýz, gülüþtüler.
"Sende baþka bir þey var; huzur veren, rahatlatan, güldüren deðiþik bir þey iþte... Senin elinde ölüme gitmek bile zevkli olacak"
Kýz çýkmýþtý.
Adam camýnda dudak izi olan pencereyi açtý.
Baþýný dýþarý uzatýp gökyüzünü seyretti bir süre. Tekrar içeri girdiðinde gözlüklerinin altýndaki damlalarý sildi.
Yaðmur, çoktan durmuþtu oysa...